Μεγάλη αμαρτία ή αχαριστία. Στα παλαιά τα χρόνια ένα ποτήρι νερό έπιναν και έκαναν τον Σταυρό τους λέγοντας, Δόξα Σοι ο Θεός! Μια μπουκιά ψωμί έτρωγαν, Δόξα Σοι ο Θεός. Έπεφταν το βράδυ να κοιμηθούν,  Δόξα Σοι ο Θεός. 

Τώρα πάει το Δόξα Σοι ο Θεός. Τη μπουκιά έχουν στο στόμα και βλαστημάνε. Χειρότερα από τα ζώα και τα θηρία.

Μια ιστορία λέει, πως ένα λιοντάρι βογγούσε μέσα στο δάσος. Ένας κυνηγός τόλμησε να πλησιάσει . Τι είχε το λιοντάρι; Πάτησε ένα αγκάθι και πονούσε. Ο κυνηγός με φόβο πλησίασε και έβγαλε από το πόδι του το αγκάθι. Και το λιοντάρι γι'αυτό τον ακολουθούσε σαν πρόβατο. Έμεινε κοντά του, δεν τον αποχωρήστηκε πλέον...

Και ο σκύλος; Του πετάς ένα κόκκαλο, λαλιά δεν έχει, κουνάει την ουρά του σαν να σου λέει Σ'ευχαριστώ. 

Ο άνθρωπος; Δεν υπάρχει πιο αχάριστο πλάσμα. Το "ευχαριστώ" είναι άγνωστο. 

Το μεγαλύτερο αγαθό  είναι ότι, ενώ αμαρτάνουμε και έπρεπε να ανοίξει η γη να μας καταπιεί, ο Χριστός συγχωρεί. Ναι, μας συγχωρεί! Όσα αμαρτήματα και αν έχεις κάνει το έλεός Του είναι ωκεανός. 

Δεν είναι ψέμα, είναι αλήθεια. Όταν γονατίσεις μπροστά στον πνευματικό και πεις Πατέρα αμάρτησα, έκανα...έκανα...έκανα και απλώσει πάνω σου το πετραχήλι, (το πετραχήλι του παπά είναι φτερά αγγέλου) και σου πει "Αφέονταί σοι αι αμαρτίαι σου" (Λουκά 5,20) αυτή είναι η πιο μεγάλη ευεργεσία. 

Αδελφοί μου, ας ευχαριστήσουμε το Θεό για όλα τα υλικά και πνευματικά αγαθά, και προ παντός διότι γεννηθήκαμε μέσα στην Αγία Ορθοδοξία μας. Ας μάθουμε να είμαστε ευγνώμονες και να λέμε ευχαριστώ. 

Να μείνουμε πιστοί στον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν μέχρι τελευταίας αναπνοής. Η ζωή μας να κλείσει με προσήλωση σ' αυτόν. Τα τελευταία λόγια που θα σφραγίσουν τα χείλη μας να είναι: Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου. (Λουκά 23,42)

Μακαριστός επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης