Ένας θρύλος του 19ου αιώνα λέει ότι η Αλήθεια και Το Ψέμα συναντήθηκαν κάποτε. Το Ψέμα καλημέρισε την Αλήθεια της είπε «Ωραία μέρα σήμερα». Η Αλήθεια για να βεβαιωθεί κοίταξε γύρω και τον ουρανό και όντως η μέρα ήταν ωραία.
Περπάτησαν για λίγο ώσπου έφτασαν σε ένα μεγάλο πηγάδι γεμάτο νερό. Το Ψέμα βούτηξε το χέρι του στο νερό και γυρίζοντας στην Αλήθεια της είπε «Ωραίο και ζεστό το νερό. Θες να κολυμπήσουμε μαζί»? Και πάλι η Αλήθεια ήταν καχύποπτη. Δοκίμασε όμως με το χέρι της το νερό και πράγματι ήταν ζεστό. Μπήκαν λοιπόν και οι δυο τους στο νερό και κολυμπούσαν για αρκετή ώρα, όταν ξαφνικά το Ψέμα, βγήκε από το πηγάδι, φόρεσε τα ρούχα της Αλήθειας και εξαφανίστηκε.
Η Αλήθεια θυμωμένη βγήκε γυμνή τρέχοντας παντού ψάχνοντας για το Ψέμα να πάρει τα ρούχα της. Ο κόσμος που την έβλεπε γυμνή, γύριζε το βλέμμα του αλλού είτε από ντροπή είτε από θυμό. Η φτωχή Αλήθεια ντροπιασμένη γύρισε στο πηγάδι και χώθηκε εκεί για πάντα.
Έκτοτε το Ψέμα γυρίζει ανενόχλητο ντυμένο σαν Αλήθεια ικανοποιώντας τα τερτίπια του κόσμου, ο οποίος με κανένα τρόπο δεν θέλει να δει τη γυμνή Αλήθεια.

εεεεεεε???? οέο!!!

Κανένας δεν είναι κακός με την θέληση του - Σωκράτης
Εδώ ο Σωκράτης θέλει να μας πει ότι η κακία των ανθρώπων προέρχεται από την άγνοια τους και ότι αν κάποιος ήξερε τις επιπτώσεις που έχουν οι άδικες πράξεις του στους άλλους και κυρίως στην ψυχή του, ποτέ δεν θα έπραττε άδικα. Αρα καταλαβαίνετε πως όλοι μας είμαστε σε κάποιο βαθμό κακοί καθώς όλοι κατέχουμε ποσοστό άγνοιας, κάποιοι περισσότερο και κάποιοι λιγότερο.
Ο μόνος τρόπος να περιορίσουμε την άγνοια μας είναι μέσω του γνώθι σε αυτόν, της αυτογνωσίας. Χρειάζεται ομως να είμαστε αληθινοί, δίκαιοι και αυστηροί κριτές του εαυτου μας, μονο έτσι αντιμετωπίζουμε τα τέρατα της ψυχής και φτανουμε στην κάθαρση της.
Ο στόχος της κάθε ψυχής πρέπει να είναι να γνωρίσει τον εαυτό της και να έχει αγαθές και ΔΙΚΑΙΕΣ προθέσεις προς τους άλλους. Ετσι σιγά σιγά θα βγει από την λήθη που προκαλεί η άγνοια και θα οδηγηθεί στην Α-λήθεια. Στην πραγματική αγάπη!