... βρήκα διάχυτη πολύ περισσότερη μαγεία απ’ ότι είχα φανταστεί και, ειλικρινά, από την πρώτη μέρα που πάτησα στο νησί, με τρώει η επιθυμία να σας μιλήσω γι’ αυτό. Από το σημείο που παρατηρώ, και που οι ντόπιοι κάποτε παραφυλούσαν για πειρατές, απλώνεται μπροστά μου ολόκληρη η χιλιοταλαιπωρημένη Θήρα («Σαντορίνη» είναι το Φράγκικο όνομα, που βαφτίστηκε την εποχή των Σταυροφοριών, εξ’ αιτίας μιας παλιάς εκκλησίας της Αγίας Ειρήνης), αυτή τουλάχιστον που απέμεινε απ’ την αρχαία Στρογγύλη, ύστερα από χιλιάδες χρόνια σμίλευσής της από την Φύση.
https://terrapapers.com/atlantida-telchines-megaloi-palaioi/

Ο πολιτικός απατεώνας της ημέρας , ένας από τους πολλούς!!

https://www.i-diakopes.gr/eidiseis-live/stin-achaia-o-giorgos-papandreou-episkefthike-tis-perioches-pou-plittontai-apo-tis-pyrkagies/

Βυζάντιο και Ελλάδα: Όταν η Ιστορία Επαναλαμβάνεται (…με διαφορετικά ρούχα)
Καμιά φορά αναρωτιέμαι… Μήπως αυτά που κατέστρεψαν το Βυζάντιο, τα βλέπουμε, δυστυχώς, ξανά μπροστά μας;
Όχι, το Βυζάντιο δεν κατέρρευσε μόνο εξαιτίας των Τούρκων. Ούτε των Σταυροφόρων. Ούτε των “βαρβάρων”. Κατέρρευσε πρώτα από μέσα. Από διαφθορά, ανικανότητα, συνεχείς ίντριγκες και την αυταπάτη υπεροχής που τύφλωνε τους κρατούντες.
Μια αυτοκρατορία που έμοιαζε πανίσχυρη αλλά από κάτω έβραζε. Αυλικοί που έγλειφαν για αξιώματα. Αυτοκράτορες που δολοφονούνταν, τυφλώνονταν ή ανατρέπονταν. Φόροι που τσάκιζαν τον απλό λαό. Και μια ελίτ που νόμιζε πως ο κόσμος περιστρεφόταν γύρω της
Το πιο επικίνδυνο απ’ όλα; Η αυταπάτη μεγαλείου. Η ψευδαίσθηση ότι είναι άτρωτοι, μοναδικοί, “εκλεκτοί”.
Και όταν ήρθε η ώρα της κρίσης; Κανένα σχέδιο, καμία υποδομή, καμία εφεδρεία.
Κι έτσι γυρνάω σ’ εμάς. Στην Ελλάδα των τελευταίων 100 χρόνων:
• Εθνικοί διχασμοί και εσωτερική φαγωμάρα
• Ρουσφέτια και πελατειακές σχέσεις
• Αναξιοκρατία και βολέματα
• Πολιτική υπεκφυγή, αντί για υπευθυνότητα
• Και μια γενικευμένη αυταπάτη ότι «είμαστε οι καλύτεροι», χωρίς να κάνουμε αυτά που πρέπει για να το αποδείξουμε.
Δεν ισοπεδώνω τίποτα. Η Ελλάδα έχει και φως, και αντοχές, και ανθρώπους που αγωνίζονται και δημιουργούν. Αλλά αν δεν κοιτάξουμε κατάματα τα μοτίβα που επαναλαμβάνονται, θα συνεχίσουμε να κάνουμε κύκλους.
Το ερώτημα δεν είναι αν μοιάζουμε με το Βυζάντιο. Το ερώτημα είναι: Θα μάθουμε απ’ την Ιστορία ή θα τη ζούμε ξανά και ξανά σαν φάρσα;
Ακης Αγγελάκης

Λες να είναι από το σκεύασμα - εμβόλιο που παρακινούσαν τον κόσμο να κάνει για το καλό του και που περηφανεύονταν κιόλας που είχαν Κάνει οι ίδιοι ; Μπα σύμπτωση και ξαφνικίτιδα θα είναι ...

Τραγικό απλά.

https://www.i-diakopes.gr/eidiseis-live/eftasan-idi-tous-9-oi-ithopoioi-tou-para-5-pou-echoun-pethavei-20-chronia-meta-tin-premiera/

Το ποντίκι τοποθετήθηκε στην κορυφή μιας γυάλας γεμάτης με σιτάρι , και ήταν χαρούμενο να έχει τόσο πολύ φαγητό γύρω του που τώρα δεν χρειάζεται να τρέχει στην αναζήτηση και να ζήσει ευχαρίστως τη ζωή του!
Απολαμβάνοντας τους κόκκους, λίγες μέρες μετά έπιασε πάτο...
Τώρα είναι παγιδευμένο και δεν μπορεί να ξεφύγει από εκεί.
Τώρα εξαρτάται εντελώς από το ποιος και πότε θα βάζει σιτάρια στην γυάλα για να επιβιώσει.
Εάν στην αρχή , το ποντίκι είχε την επιλογή να αρχίσει να τρώει και να απολαμβάνει ή.... να απομακρυνθεί από το φαγητό και να το βρεί μόνο του, τώρα δεν έχει άλλη επιλογή!
Η προσωρινή απόλαυση μπορεί να οδηγήσει σε μακροχρόνιες παγίδες.
Η ελευθερία δεν είναι εύκολη, ειναι απιτητικη ερωμενη, και μπορεί να χαθεί πολύ γρήγορα. Και κυριως, να χαθει ενω απολαμβανεις την...ελευθερια σου!
Εχε επιγωση οτι ζεις σε ενα κλουβι.
Μονο τοτε εχεις ελπιδα, να βγεις απο αυτο.
Αν δεν εισαι συνεχεια ξυπνιος, θα ξεχασεις σταδιακα πως εισαι ενας πεθαμενος.
Αλλα η Ανασταση ειναι προοπτικη μοναχα για οσους εχουν επιγνωση πως ειναι ειτε αρρωστοι, ειτε πεθαμενοι.
Dr Γρηγόρης Βασιλειάδης Ψυχολόγος