Φασόλι ”San Bernardo” Μπλε Σκαλωτό
Εξαιρετικά Σπάνια Παραδοσιακή ποικιλία από μπλε αναρριχώμενο Φασόλι, το οποίο είναι γνωστό με την ονομασία ”San Bernardo”, ενώ συναντάται και με τις ονομασίες: Φασόλι ”Nonna Agnes Blue”, Φασόλι ”Azzurro di San Bernardo”, Φασόλι ”Sea Pebble / Blaue Meerbarbe”. Η συγκεκριμένη ποικιλία είναι ημισκαλωτή, αφού το ύψος της φτάνει γύρω στα 1,80 – 2 μέτρα και χρειάζεται καλάμια ή πλέγμα. Πρόκειται για παραδοσιακή ποικιλία (heirloom) με καταγωγή από τις ορεινές περιοχές της βόρειας Ιταλίας. Το εντυπωσιακό μπλε χρώμα των σπόρων δεν μοιάζει με κανένα που έχουμε δει σε άλλες ποικιλίες, ενώ είναι ευαίσθητο σε υψηλές θερμοκρασίες. Η ιδανική περίοδος σποράς είναι κατά τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο, έτσι ώστε να κρατήσουν το μπλε τους χρώμα οι σπόροι. Εάν καλλιεργηθεί την άνοιξη οι σπόροι στους λοβούς θα έχουν καφέ χρώμα. Εάν αυτοί οι καφέ σπόροι φυτευτούν εκ νέου κατά το φθινόπωρο ή σε δροσερά κλίματα, θα παράγουν μπλε χρώματος σπόρους μέσα στους λοβούς. Η συγκεκριμένη ποικιλία προτιμά τα δροσερά περιβάλλοντα μεταξύ 17-22 βαθμών Κελσίου. Γι’ αυτό συνίσταται η φθινοπωρινή καλλιέργεια. Προτείνεται η σπορά σε κυπελάκια και ύστερα η μεταφύτευση στη γη, για την καλύτερη διαχείριση των σπόρων και φυτών. Το αναρριχώμενο μπλε Φασόλι ”San Bernardo” είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές ποικιλίες σπάνιων παραδοσιακών ποικιλιών.

Καρπούζι water melon και ο σωστός τρόπος
αποθήκευσης του
Όχι διαφανή μεμβράνη
αλλά λαδόκολλα για υγιεινή και ασφάλεια
Αφήστε τα κουκούτσια επάνω μέχρι το επόμενο
Σερβίρισμα … ο μοναδικός τρόπος μερικής
διασφάλισης των βιταμινών του
Απολαυστικό καρπούζι είναι εκείνο το καρπούζι
που τοποθετείται στο ψυγείο με σωστό τρόπο
μέχρι την επόμενη χρήση του
Από την φίλη μου Melina Selalma
Σύμβουλο διατροφής
Melinas delight cuisine

Φανταστείτε ότι 15.000 άνθρωποι μπορούν να ακούνε ακόμα και τον παραμικρό ψίθυρο χωρίς να χρησιμοποιούνται μικρόφωνα. Κι όμως δεν πρόκειται για σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά για το Ελληνικό Θέατρο των Συρακουσών στην Σικελία που κατασκευάστηκε τον 5ο αιώνα προ Χριστού.
Πώς όμως είχαν καταφέρει εκείνη την εποχή οι Αρχαίοι Έλληνες να κάνουν χιλιάδες θεατές να ακούνε πεντακάθαρα κάθε λέξη μέχρι και στις τελευταίες θέσεις του θεάτρου;;;
Η απάντηση βρίσκεται ουσιαστικά στην Γεωμετρία : η τοποθέτηση των ασβεστολιθικών βράχων είχε γίνει με τέτοια μαθηματική ακρίβεια από τον Έλληνα αρχιτέκτονα Δημοκόπο τον Μύριλλο, που κατάφερε να καταλήγουν οι φωνές των ηθοποιών ακόμα και στις τελευταίες θέσεις του θεάτρου, δημιουργώντας ένα μοναδικό αριστούργημα ακουστικής εκείνη την εποχή.
Ακόμα λοιπόν και μία καρφίτσα να πέσει στο κέντρο του θεάτρου, ο ήχος που παράγεται, καταλήγει μέχρι την κορυφή του. Αλλά φανταστείτε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες το είχαν πετύχει αυτό πριν από 3.000 χρόνια χωρίς υπολογιστές και ακουστικές προσομοιώσεις που χρησιμοποιούνται στην σημερινή εποχή για την αναπαράσταση και την ανάλυση της συμπεριφοράς του ήχου σε ένα περιβάλλον. Δηλαδή, με πιο απλά λόγια είχαν ήδη κατανοήσει από τότε τα μυστικά των ηχητικών κυμάτων.
Αυτό λοιπόν το Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο που είναι το τρίτο σε μέγεθος μετά από της Μιλήτου και της Μεγαλόπολης, αποδεικνύει ότι η ανθρώπινη ευφυία δεν έχει όρια και ότι οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν πραγματικά πρωτοπόροι, σε μία εποχή που δεν υπήρχαν τα τεχνολογικά μέσα που έχουμε εμείς σήμερα.