Μια πρωτοποριακή μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Windsor στον Καναδά έδειξε ότι το εκχύλισμα ρίζας πικραλίδα μπορεί να σκοτώσει έως και το 95% ορισμένων καρκινικών κυττάρων μέσα σε μόλις 48 ώρες, χωρίς να βλάψει τα υγιή κύτταρα. Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στη λευχαιμία και τις κυτταρικές σειρές καρκίνου του παχέος εντέρου και παρατήρησαν μια διαδικασία που ονομάζεται απόπτωση ή προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος, που προκαλείται από το εκχύλισμα - κάτι που η χημειοθεραπεία συχνά αγωνίζεται να επιτύχει επιλεκτικά.
Αυτή η ανακάλυψη έχει προκαλέσει αυξανόμενο ενδιαφέρον για τη χρήση φυσικών, φυτικών ενώσεων στη θεραπεία του καρκίνου. Η ρίζα πικραλίδας, που κάποτε απορρίφθηκε ως απλό ζιζάνιο, υποβάλλεται τώρα σε βαθύτερες κλινικές δοκιμές για να αξιολογήσει τις δυνατότητές της ως μη τοξική, προσιτή θεραπεία του καρκίνου. Είναι μια ισχυρή υπενθύμιση ότι η φύση μπορεί ήδη να κατέχει τις απαντήσεις σε μερικές από τις μεγαλύτερες ιατρικές προκλήσεις μας - κρυμμένες σε κοινή θέα.

Πορφύρα.
Η πορφύρα στην Αρχαία Ελλάδα ήταν μια πολύτιμη βαφή που προερχόταν από θαλάσσια κοχύλια, κυρίως του γένους Murex.
Ήταν γνωστή ως βασιλική βαφή και είχε μεγάλη αξία, καθώς το χρώμα της ήταν σύμβολο δύναμης και εξουσίας. Η παραγωγή της ήταν χρονοβόρα και απαιτούσε μεγάλη ποσότητα κοχυλιών για να παραχθεί μια μικρή ποσότητα βαφής.
Η πορφύρα αναφέρεται στα Ομηρικά Έπη και σε άλλα αρχαία κείμενα.
Η φράση "πορφυρός θάνατος κοχυλιού" αναφέρεται στον θάνατο του κοχυλιού κατά την διαδικασία παραγωγής της πορφύρας, η οποία είναι απαραίτητη για την εξαγωγή της πολύτιμης χρωστικής ουσίας. Δηλαδη με ένα κτύπημα.
Ο Αριστοτέλης ονομάζει «ανθό» τον αδένα του μαλακίου που περιέχει τη βαφή της θαλασσινής πορφύρας.
Από γλωσσολογικής απόψεως υποστηρίζεται ότι η λέξη πορφύρα έχει άμεση σχέση με το ελληνικό ρήμα “πορφυρώ” που σημαίνει βράζω, μια γλωσσολογική μορφή του ελληνικού “φύρω”. Αφορά δηλαδή “κάτι που πρόκειται να βράσει”.
Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι τα υφάσματα πριν βυθιστούν στην υγρή βαφή της πορφύρας, έπρεπε να έχουν βράσει σε δυνατή φωτιά για αρκετές μέρες.
Από αρχαιολογικής απόψεως, υποστηρίζεται ότι προηγούνται οι κάτοικοι του Αιγαίου στη χρήση της πορφύρας. Οι Μινωίτες της Κρήτης, των Κυθήρων, της Σαντορίνης και όλων των μινωικών εγκαταστάσεων στο Αιγαίο αλίευαν τα τρία συγκεκριμένα είδη μαλακίων: Murex brandaris, Purpura/Thais haemastoma και Murex trunculus.
Παρόλο που το πορφυρό χρώμα είναι σήμερα συνθετικό, η παραγωγή και η διακίνηση του είναι ένα θέμα που δεν παύει να προβληματίζει παλαιότερους και νεότερους ερευνητές.

Το φυτό: Foxglove (Digitalis purpurea)η Κοινή δακτυλίτιδα
Το Foxglove είναι ένα ψηλό, εντυπωσιακό φυτό με μωβ λουλούδια σε σχήμα καμπάνας, που προέρχεται από την Ευρώπη. Για αιώνες, χρησιμοποιήθηκε στη λαϊκή ιατρική για τη θεραπεία της υδρωπικίας - αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια - αν και συχνά με επικίνδυνες παρενέργειες λόγω της ισχύος της.
Στα τέλη του 18ου αιώνα, ο Άγγλος γιατρός William Withering μελέτησε προσεκτικά το foxglove αφού άκουσε για έναν βοτανολόγο που το χρησιμοποιούσε με επιτυχία για τη θεραπεία της υδρωπικίας. Το 1785, δημοσίευσε το An Account of the Foxglove and Some of Its Medical Uses, περιγράφοντας πώς το φυτό θα μπορούσε να μειώσει το πρήξιμο και να ενισχύσει την καρδιά. Το έργο του σηματοδότησε ένα από τα πρώτα παραδείγματα συστηματικής τεκμηρίωσης ενός φυτικού φαρμάκου.
Οι δραστικές ενώσεις
Foxglove περιέχει καρδιακές γλυκοσίδες όπως διγιτοξίνη και διγοξίνη. Αυτές οι ενώσεις αυξάνουν τη δύναμη των συσπάσεων της καρδιάς, ενώ βοηθούν στον έλεγχο του καρδιακού ρυθμού επηρεάζοντας την ισορροπία νατρίου και καλίου στα καρδιακά κύτταρα.
Από το φυτό στο φαρμακευτικό
Μέχρι τον 19ο και τον 20ο αιώνα, οι χημικοί ήταν σε θέση να απομονώσουν και να τυποποιήσουν αυτές τις ενώσεις, μετατρέποντας το foxglove σε ένα αξιόπιστο φάρμακο. Σήμερα, η διγοξίνη (που προέρχεται από το Digitalis lanata, ένα συγγενικό είδος) εξακολουθεί να συνταγογραφείται για καρδιακή ανεπάρκεια και κολπική μαρμαρυγή.
Αυτό που ξεκίνησε ως ένα επικίνδυνο λαϊκό φάρμακο έγινε ένα από τα μακροβιότερα φαρμακευτικά φάρμακα στην καρδιολογία. Το Foxglove μεταμόρφωσε τη θεραπεία των καρδιακών παθήσεων, γεφυρώνοντας το χάσμα μεταξύ της φυτικής παράδοσης και της σύγχρονης φαρμακολογίας.
Εν ολίγοις:
Η τοξική ομορφιά του Foxglove έγινε φάρμακο που σώζει ζωές. Από τις παρατηρήσεις του William Withering του 18ου αιώνα έως τη σύγχρονη θεραπεία με διγοξίνη, το Digitalis παραμένει ένα παράδειγμα ορόσημο για το πώς ένα φυτό αναδιαμόρφωσε το μέλλον της καρδιακής ιατρικής

Το φορτίο του ναυαγίου του Ουλουμπουρούν.
Πρόκειται για το αρχαιότερο ναυάγιο που έχει βρεθεί μέχρι τώρα καθώς χρονολογείται στην εποχή του χαλκού τον 14-13 πΧ αιώνα.
Ανακαλύφθηκε στις ακτές του Κας στο βυθό βραχώδους ακτής που προερχόταν μάλλον από την Φοινίκη - Χαναάν με προορισμό πιθανό την ηπειρωτική Ελλάδα. Το σκάφος πρέπει να είχε μήκος 15 μέτρων και πλάτους 5 μέτρων.και ήταν ικανό να μεταφέρει βάρος μέχρι 20 τόνους. Το κέλυφος και η καρίνα από λιβανέζικο κέδρο, και τα εξαρτήματα από δρύ, ενώ χρειάστηκαν 22.400 καταδύσεις για να ανελκυθούν 17 τόνοι βάρους αντικειμένων.
1. 348 τάλαντα καθαρού χαλκού..σε τέσσερις σειρές..10 τόνοι.
2. 120 τάλαντα καθαρού κασσίτερου.
3. 24 κορμοί εβενου.
4. 14 δόντια ιπποπόταμου.
5. Κοσμήματα από χρυσό, ασήμι, μπρούτζο, φαγεντιανή, ελεφαντόδοντο.
6. Τρία αγγεία από αυγά στρουθοκαμήλου.
7. Μπαχαρικά κάρδαμο, κίμινο...σουμακ.κολιανδρο.
8. 150 αμφορείς με ρητήνι τερεβίνθου προερχόμενη από Χαναάν.
9. Εννέα κυπριακοί πίθοι με ελαιόλαδο και ρόδια.
10. Γυαλικά τεσσάρων χρωμάτων, σκούρο μπλε, τυρκουάζ, μώβ, κίτρινο.
11. 70.000 χάντρες.
12. Κεχριμπάρι από Βαλτική.
13. Φασκόμηλο, ελιές, αμύγδαλα, σταφύλια, σύκα.
14. Σφραγίδες, ξίφη, σπαθιά, τόξα, βέλη που δηλώνει ότι οι άνθρωποι στο κατάστρωμα ήταν καλά οπλισμένοι για την φύλαξή του ακριβού φορτίου.
15. 4 ζυγαριές...που υποδηλώνει ότι το πλοίο μετέφερε τέσσερις εμπόρους, τον καπετάνιο και τρεις ιδιώτες δηλαδή.
16. Διάφορα αγγεία προσωπικής χρήσης.
Το πλοίο έκανε ένα συνηθισμένο εμπορικό ταξίδι, σε γνωστό θαλάσσιο δρόμο, γιατί κοντά του βρέθηκε και άλλο ναυάγιο Καρχηδονιακού εμπορικού πλοίου.
Όλα ήταν άριστα τοποθετημένα..με μαθηματική ακρίβεια μόνο που στους 20 τόνους που χωρούσε το πλοίο είχαν φορτώσει πάνω από 17 μόνο σε εμπόρευμα...

Η δύναμη των λέξεων. των ήχων και οι αρχαίοι κώδικες

Αυτο γιατι δεν μας το δίδαξαν στο σχολείο?

Οι τροφές παιζουν καθοριστικο ρόλο στην υγεία του οργανισμού μας

Θεραπευτικές Ιδιότητες του Γαϊδουράγκαθου : Υπερήρωας του Ήπατος και του Εντέρου

Στην ατέλειωτη γκαλερί των φυτικών θησαυρών που προσφέρει η φύση, ένα φυτό ξεχωρίζει για τις εξαιρετικές του θεραπευτικές ιδιότητες και την πολυπολιτισμική του κληρονομιά.

Από τους αρχαίους Έλληνες μέχρι τους σύγχρονους επιστήμονες, το Silybum marianum, γνωστό και ως γαϊδούραγκαθο , έχει κλέψει τις καρδιές των ανθρώπων και αποτελεί ενα αληθινό υπερήρωα για το ήπαρ και το εντερικό μας σύστημα.

Οι αρχαίοι Έλληνες αναγνώριζαν τις αξίες του και το ενσωμάτωσαν στην παραδοσιακή τους ιατρική. Όμως, η πραγματική αναγνώριση του Silybum marianum ως ιατρικού θησαυρού ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, όταν πολλοί βοτανολόγοι και ιατροί ανακάλυψαν την εκπληκτική του δύναμη.
Η μαγική συνταγή του Silybum marianum κρύβεται στα φύλλα και τον καρπό του. Ο καρπός του φυτού περιέχει ένα συγκεκριμένο σύνολο φυτοχημικών συστατικών, γνωστό ως σιλυμαρίνη. Αυτή η μοναδική ουσία είναι η υπεύθυνη για την ισχυρή αντιοξειδωτική δράση του γαϊδούραγκαθου και την προστασία του ήπατος από τις επιθέσεις ελεύθερων ριζών.

Ταυτόχρονα, η σιλυμαρίνη προστατεύει τα κύτταρα του ήπατος από τις τοξικές ουσίες, που μπορεί να προκαλέσουν ζημιές στον οργανισμό μας.

Η σιλυμαρίνη έχει αποδειχτεί ότι ενισχύει την αναγέννηση των ηπατικών κυττάρων και την ανάκτηση από βλάβες, ενώ μπορεί να βελτιώσει την λειτουργία του ήπατος γενικά. Αυτό το κόσμημα της φύσης δρα επίσης ως ισχυρός αντιφλεγμονώδης παράγοντας, προσφέροντας ανακούφιση σε ασθενείς με φλεγμονώδη νοσήματα του ήπατος.

Εκτός από τις ευεργετικές του επιδράσεις στο ήπαρ, το Silybum marianum εκπλήσσει επίσης με την αντιοξειδωτική του δράση και την προστασία που παρέχει στο εντερικό σύστημα. Οι προηγμένες του ιδιότητες είναι ιδιαίτερα χρήσιμες για ασθενείς με εντερικές φλεγμονές, όπως η ελκώδης κολίτιδα. Μειώνει τη φλεγμονή και συμβάλλει στην επούλωση των ελκών, δίνοντας στο εντερικό μας σύστημα την αναγκαία ανάπαυλα για την αποκατάσταση της υγείας του.

Συνοψίζοντας, το Silybum marianum είναι ένα φυτό με μαγικές ιδιότητες που προσφέρει προστασία και επούλωση στο πολύτιμο μας ήπαρ και στο ευαίσθητο εντερικό μας σύστημα. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, αποτελεί τον σύμμαχο της υγείας μας και τον υπερασπιστή μας κατά των εχθρών της υγείας. Ας δώσουμε λοιπόν την δέουσα προσοχή και ευγνωμοσύνη

Κατάλληλο και για αδυνάτισμα

Οι εκπληκτικές ιδιότητες στην αποτοξίνωση του ήπατος συμβάλλουν στη διάσπαση του λίπους. Αυτό το κατατάσσει ως ένα από τα βότανα που βοηθούν στο αδυνάτισμα και την απώλεια βάρους. Η μόλυνση του περιβάλλοντος επιβαρύνει τον οργανισμό με βλαβερές τοξίνες. Όταν το σώμα δυσκολεύεται να αφαιρέσει τις επιβαρυντικές τοξίνες, διαταράσσει στη σωστή λειτουργία του μεταβολισμού. Αυτή η διεργασία επιβαρύνει το πεπτικό σύστημα και έτσι μειώνεται η ικανότητα του οργανισμού στην αποτελεσματική καύση του λίπους. Η κατανάλωση βοτάνων όπως το γαιδουράγκαθο, βοηθά στην αποκατάσταση της σωστής λειτουργίας του μεταβολισμού και αυξάνει την απώλεια λίπους.

Κατανάλωση

Τα περισσότερα μέρη του φυτού τρώγονται, αρκεί να είστε προσεχτικοί στο καθαρισμό και να αφαιρέσετε τα αγκάθια. Μαγειρέψτε τα φύλλα (αφού τα καθαρίσετε) ή φάτε τα ωμά όσο είναι φρέσκα. Η ρίζα και τα κοτσάνια του φυτού τρώγονται επίσης ωμά ή μαγειρεμένα και έχουν ευχάριστη γεύση με σημαντικά θρεπτικά οφέλη.

Φτιάξτε έγχυμα με τους σπόρους και πιείτε έως 2 φορές την ημέρα. Αναμείξτε 1 φλιτζάνι ζεστό νερό, με 2 κ.γ. και αφήστε περίπου 10 λεπτά να απελευθερώσει τις δραστικές ουσίες. Σουρώστε και πιείτε!