Πως είπαμε ζούμε στην Ελλάδα;
Τι στην Ελληνική πρωτεύουσα;
Μα δεν τα πουλήσαμε όλα;

https://youtu.be/LrWRjFbVjCs

Ο Δρ Οβίδιο, Παιδονευρολόγος, προειδοποιεί για μια σιωπηλή τραγωδία που εκτυλίσσεται σήμερα στα σπίτια μας.
Υπάρχει μια σιωπηλή τραγωδία που εκτυλίσσεται σήμερα στα σπίτια μας και αφορά τα πολυτιμότερα κοσμήματά μας: τα παιδιά μας. Τα παιδιά μας βρίσκονται σε καταστροφική συναισθηματική κατάσταση!. Τα τελευταία 15 χρόνια, οι ερευνητές μας χάρισαν όλο και πιο ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με μια οξεία και σταθερή αύξηση της παιδικής ψυχικής ασθένειας που τώρα φτάνει σε διαστάσεις επιδημίας:
Τα στατιστικά στοιχεία δεν λένε ψέματα:
• 1 στα 5 παιδιά έχει προβλήματα ψυχικής υγείας
• Παρατηρήθηκε αύξηση 43% στη ΔΕΠΥ
• Έχει παρατηρηθεί αύξηση 37% στην εφηβική κατάθλιψη
• Παρατηρήθηκε αύξηση 200% στο ποσοστό αυτοκτονιών σε παιδιά ηλικίας 10 έως 14 ετών
Τι συμβαίνει και τι κάνουμε λάθος;.
Τα παιδιά σήμερα υπερδιέγερση και υπερ-προικίζονται με υλικά αντικείμενα, αλλά στερούνται τις βασικές αρχές μιας υγιούς παιδικής ηλικίας, όπως:
• Συναισθηματικά διαθέσιμοι γονείς
• Σαφώς καθορισμένα όρια
• Ευθύνες
• Ισορροπημένη διατροφή και επαρκής ύπνος
• Κίνηση γενικά αλλά ιδιαίτερα σε εξωτερικό χώρο
• Δημιουργικό παιχνίδι, κοινωνική αλληλεπίδραση, ευκαιρίες αδόμητου παιχνιδιού και χώροι βαρεμάρας
Από την άλλη πλευρά, αυτά τα τελευταία χρόνια είναι γεμάτα με παιδιά:
• Ψηφιακά αφηρημένοι γονείς
• Γονείς που συγχωρούν και ανεκτικοί που αφήνουν τα παιδιά να «κυβερνούν τον κόσμο» και να είναι αυτοί που φτιάχνουν τους κανόνες
• Μια αίσθηση δικαιώματος, ότι αξίζεις τα πάντα χωρίς να τα κερδίζεις ή να είσαι υπεύθυνος για την απόκτησή τους
• Κακός ύπνος και ανισόρροπη διατροφή
• Ένας καθιστικός τρόπος ζωής
• Ατελείωτα ερεθίσματα, τεχνολογικές νταντάδες, άμεση ικανοποίηση και απουσία βαρετών στιγμών
Τι να κάνω;
Αν θέλουμε τα παιδιά μας να είναι ευτυχισμένα και υγιή άτομα, πρέπει να ξυπνήσουμε και να επιστρέψουμε στα βασικά. Είναι ακόμα δυνατόν! Πολλές οικογένειες βλέπουν άμεση βελτίωση μετά από εβδομάδες εφαρμογής των παρακάτω συστάσεων:
• Βάλτε όρια και να θυμάστε ότι είστε ο καπετάνιος του πλοίου. Τα παιδιά σας θα νιώθουν πιο ασφαλή ξέροντας ότι έχετε τον έλεγχο του τιμονιού.
• Προσφέρετε στα παιδιά έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής γεμάτο με αυτό που ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ τα παιδιά, όχι μόνο αυτό που ΘΕΛΟΥΝ. Μη φοβάστε να πείτε «όχι» στα παιδιά σας αν αυτό που θέλουν δεν είναι αυτό που χρειάζονται.
• Παρέχετε θρεπτικά τρόφιμα και περιορίστε το πρόχειρο φαγητό.
• Περνάτε τουλάχιστον μία ώρα την ημέρα σε εξωτερικούς χώρους κάνοντας δραστηριότητες όπως: ποδήλατο, πεζοπορία, ψάρεμα, παρακολούθηση πουλιών/εντόμων
• Απολαύστε ένα καθημερινό οικογενειακό δείπνο χωρίς smartphones ή τεχνολογία να τους αποσπά την προσοχή
• Παίξτε επιτραπέζια παιχνίδια ως οικογένεια ή αν τα παιδιά είναι πολύ μικρά για επιτραπέζια παιχνίδια, αφήστε τα να οδηγήσουν τα συμφέροντά τους και αφήστε τα να είναι αυτά που
• Συμμετέχετε τα παιδιά σας σε κάποια εργασία ή δουλειές του σπιτιού ανάλογα με την ηλικία τους (δίπλωση ρούχων, ταξινόμηση παιχνιδιών, κρέμασμα ρούχων, ξεπακετάρισμα ψώνια, στρώσιμο τραπεζιού, τάισμα του σκύλου κ.λπ. )
• Εφαρμόστε μια συνεπή ρουτίνα ύπνου για να εξασφαλίσετε ότι το παιδί σας κοιμάται αρκετά Τα ωράρια θα είναι ακόμα πιο σημαντικά για τα παιδιά σχολικής ηλικίας.
• Διδάξτε την ευθύνη και την ανεξαρτησία. Μην τους υπερπροστατεύετε από οποιαδήποτε απογοήτευση ή οποιοδήποτε λάθος. Κάνοντας λάθη θα σας βοηθήσει να αναπτύξετε ανθεκτικότητα και να μάθετε να ξεπερνάτε τις προκλήσεις της ζωής,
• Μην κουβαλάτε το σακίδιο των παιδιών σας, μην παίρνετε τα σακίδια τους, μην τους παίρνετε τις εργασίες που ξέχασαν, μην ξεφλουδίζετε τις μπανάνες ή τα πορτοκάλια τους αν μπορούν να το κάνουν μόνα τους (4-5 ετών). Αντί να τους δίνεις τα ψάρια, μάθε τους πώς να ψαρεύουν.
• Μάθε τους να περιμένουν και να καθυστερούν την ικανοποίηση.
• Δώστε ευκαιρίες για «βαρεμάρα», γιατί η πλήξη είναι η στιγμή που ξυπνά η δημιουργικότητα. Δεν αισθάνεται υπεύθυνος που διασκεδάζει πάντα τα παιδιά.
• Μην χρησιμοποιείτε την τεχνολογία ως θεραπεία για την πλήξη, ούτε να την προσφέρετε στο πρώτο δευτερόλεπτο της αδράνειας.
• Αποφύγετε τη χρήση τεχνολογίας κατά τη διάρκεια των γευμάτων, σε αυτοκίνητα, εστιατόρια, εμπορικά κέντρα. Χρησιμοποιήστε αυτές τις στιγμές ως ευκαιρίες κοινωνικοποίησης εκπαιδεύοντας τους εγκεφάλους να ξέρουν πώς να λειτουργούν όταν έχουν διάθεση: «βαρεμάρα»
• Βοηθήστε τους να δημιουργήσουν ένα «βαζάκι βαρεμάρας» με ιδέες δραστηριότητας για όταν βαριούνται.
• Να είστε συναισθηματικά διαθέσιμοι για να συνδεθείτε με τα παιδιά και να τους διδάξετε αυτορρύθμιση και κοινωνικές δεξιότητες:
• Κλείστε τα τηλέφωνα τη νύχτα όταν τα παιδιά πρέπει να πάνε για ύπνο για να αποφύγουν τον ψηφιακό περισπασμό.
• Γίνε συναισθηματικός ρυθμιστής ή προπονητής για τα παιδιά σου. Μάθε τους να αναγνωρίζουν και να διαχειρίζονται τις δικές τους απογοητεύσεις και θυμό.
• Μάθε τους να χαιρετούν, να παίρνουν σειρά, να μοιράζονται χωρίς τίποτα, να λένε ευχαριστώ και παρακαλώ, να αναγνωρίζουν το λάθος και να ζητούν συγγνώμη (μην τους πιέζεις), να είναι πρότυπο όλων αυτών των αξιών που ενσταλάζεις.
• Συνδεθείτε συναισθηματικά – χαμογελάστε, αγκαλιάστε, φιλήστε, γαργαλήστε, διαβάστε, χορέψτε, πήδα, παίξτε ή συρθείτε μαζί τους.
Άρθρο γραμμένο από τον Δρ. Luis Rojas Marcos, Ψυχίατρο.

Κραμβέλαιο το θανατηφόρο
Το εμπορικό όνομα CANOLA είναι το αρκτικόλεξο από τις λέξεις «CANadian Oil, Low Acid» που πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1978, για να αντικαταστήσει αφ’ ενός την αρνητική έννοια της αρχικής ονομασίας rapeseed (rape=βιασμός, seed=καρπός) και αφετέρου να υποδηλώσει τη διαφορετικότητα του από το αυθεντικό κραμβέλαιο, που περιέχει φυσικά υψηλές ποσότητες του τοξικού ερουκικού οξέος. Η λέξη «rape» παρ’ όλ’ αυτά προέρχεται από το λατινικό «rapum» που σημαίνει ρέβα ή γογγύλι (καμία σχέση δηλαδή με την εγκληματική πράξη). Το κραμβέλαιο αποτελεί το 16% της παγκόσμιας παραγωγής φυτικού ελαίου, τρίτο μετά το σογιέλαιο και το φοινικέλαιο, ενώ η κραμβόπιτα (το υπόλειμμα της επεξεργασίας) αποτελεί παγκοσμίως το 12% της πρωτεΐνης για τη διατροφή των ζώων.
https://terrapapers.com/kramveleo-to-thanatiforo/

′′ Πριν από περίπου 6 μήνες ο γείτονας μου ζήτησε τον κωδικό πρόσβασης στο σπίτι μου στο διαδίκτυο."
Του το έδωσα γιατί δεν κοστίζει τίποτα και επειδή τα πάω καλά μαζί του. Γύριζα σπίτι χθες και ήταν στην πόρτα. Σταμάτησα και μίλησα λίγο ως συνήθως όταν με ευχαρίστηση μου είπε ότι είχε Netflix τώρα. Τότε αστειεύτηκα, είπα, ′′ Δουλεύω σκληρά, μόλις που έχω χρόνο να δω τηλεόραση, αλλά είναι υπέροχο, τότε θα μου δανείσετε τον κωδικό πρόσβασης για να παρακολουθήσετε κάποιες εκπομπές ".
Τότε η γυναίκα του που πότισε τον κήπο του είπε: ′′ Δεν μπορούμε να του το δώσουμε γιατί εγώ πληρώνω και δεν μπορείς να το μοιραστείς ".
Η πλήρης σιωπή έχει βασιλέψει!
Ο άνθρωπος ζήτησε σιωπηλά συγγνώμη και του είπα ότι ήταν εντάξει. Μιλούσαμε συνέχεια για άλλα πράγματα και κατέληξα να πάω σπίτι. Λίγο μετά, η γυναίκα του γείτονα βγήκε να τον αναζητήσει, βλέποντας νευρικότητα, λέγοντας ότι η τηλεόραση δεν δούλευε. Λίγα λεπτά αργότερα ήρθε αυτός και η γυναίκα του να με καλέσουν και είπαν ότι το δίκτυο δεν λειτουργεί, ότι άλλαξε ο κωδικός πρόσβασης!
Τους κοίταξα και τους είπα, ′′ Άλλαξα τον κωδικό πρόσβασης γιατί είμαι αυτός που πληρώνει και το δίκτυο δεν είναι για να μοιράζομαι.
′′ Σε αγάπησα φιλικά, τόσο πολύ ".
Η σύζυγος έγινε κόκκινη και προσπάθησε να τσακωθεί, είπα, ′′ Κυρία, έχω το ίντερνετ μου, και έχετε το Netflix σας, όλα καλά και όλοι είναι ευχαριστημένοι ". Γύρισα και έκλεισα την πόρτα. Δεν μου μίλησαν ποτέ ξανά.
Το μάθημα που πήρα από εκείνη:
Η φιλία πρέπει να ανταποδοθεί.
Η αγάπη πρέπει να είναι αμοιβαιότητα.
Η στοργή πρέπει να είναι αμοιβαία.
Από σήμερα σκοπεύω να ανταποδώσω τη σιωπή με σιωπή, απουσία, στοργή με στοργή, φιλία με φιλία και πίστη με πίστη. Όχι, στα μονόδρομα συναισθήματα!
Τα συναισθήματα πρέπει να είναι αμφίδρομα!
Σταμάτα να είσαι αυτός που πάντα δίνει και ποτέ δεν λαμβάνει!!!

Όταν είσαι μόνος, θέλεις συντροφιά κάποιου.
Όταν βρίσκεσαι σε σχέση, σου λείπει η ελευθερία.
Όταν δεν έχεις δουλειά, θέλεις να δουλέψεις.
Δουλεύεις, θέλεις διακοπές.
Είσαι νέος, θέλεις να κάνεις πράγματα για ενήλικες.
Γίνεσαι ενήλικας και θέλεις να κάνεις τα πράγματα που κάνουν οι νέοι.
Ζεις στη χώρα σου και θα ήθελες να ζήσεις στο εξωτερικό.
Φτάνεις σε ξένα εδάφη και σου λείπει να επιστρέψεις.
Φτάνουμε στο σημείο όπου εστιάζουμε μόνο σε αυτά που μας λείπουν και όχι σε αυτά που έχουμε. Μας λείπει το παρόν και γινόμαστε δυστυχισμένοι. Και αυτό συμβαίνει επειδή δεν ξέρουμε πώς να το εκτιμήσουμε..."