Κράνα, ή κράνια υπέροχο λικέρ και γλυκόξινη μαρμελάδα!! Τα μεγάλα γίνονται και φανταστικό γλυκό του κουταλιού όπως και αποξηραμένα μέσα σε γιαούρτι!
Ιστορική διαδρομή
Το σχετικά άγνωστο φυτό που χρησιμοποιούσαν στην αρχαιότητα για παθήσεις και τόνωση του οργανισμού. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως τα κράνα είχαν και μαγικές ιδιότητες. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα βεβαιώνει ότι η φοβερή Κίρκη παρέθεσε στον Οδυσσέα και την παρέα του, για τροφή, “καρπόν κρανείας και άκυλλον βάλανον”, κράνα δηλαδή και πουρναρίσια βαλανίδια.
Σύμφωνα με τον Θεόφραστο, ο οποίος αναφέρει τον καρπό ως “κράνιον”, το ξύλο της κρανιάς ήταν σκληρό και το χρησιμοποιούσαν για να φτιάχνουν μπαστούνια, κυνηγητικές λόγχες, πολεμικά ακόντια και τόξα. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαξαν τον Δούρειο Ίππο με ξυλεία κρανιάς από το ιερό δάσος του Απόλλωνα. Από το ίδιο ξύλο φτιάχνονταν και τα μακεδονικά δόρατα, οι γνωστές «σάρισες».
Θεωρούσαν όμως ότι είχαν και θεραπευτικές ιδιότητες γι’ αυτό και τα χρησιμοποιούσαν στην αντιμετώπιση παθήσεων του γαστρεντερικού συστήματος, της δυσπεψίας, και της καρδιάς.
Ο Διοσκουρίδης ήταν ο πρώτος, που ανακάτεψε κράνα μαζί με άλλα υλικά, φτιάχνοντας φαρμακευτικά σκευάσματα. Ο Διοσκουρίδης, επίσης, μας δίνει μία από τις πρώτες αναφορές στην φαρμακευτική χρήση της κρανιάς, προτείνοντας θεραπεία για τη δυσεντερία και τις γαστρεντερικές διαταραχές με κράνα που είχαν τοποθετηθεί σε άλμη.
Στην παραδοσιακή κινέζικη ιατρική τα είδη του γένους cornus χρησιμοποιούνται σε διάφορα παρασκευάσματα σε συνδυασμό με άλλα φαρμακευτικά φυτά για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του σακχαρώδους διαβήτη. Η πλειοψηφία των σκευασμάτων αυτών έχουν μελετηθεί επιστημονικά για την υπογλυκαιμική τους δράση και είναι αποδεκτά και ευρέως χρησιμοποιούμενα στην Κίνα.
Ο χυμός από κράνα, για αιώνες χρησίμευε στην Κινεζική ιατρική ως θεραπεία για την ελονοσία, ενώ στην Κροατία δρούσε κατά της παχυσαρκίας, των αιματωμάτων, του πυρετού και του πονοκεφάλου.
Οι ιθαγενείς Cherokee της Αμερικής, έπιναν το απόσταγμα της ρίζας του φυτού, για να καταπολεμήσουν τη διάρροια, τα αφροδίσια νοσήματα, τη φυματίωση, το βήχα και τη λαρυγγίτιδα.