Όταν βλέπετε τέτοιες μέλισσες, μην φοβάστε. Μην καλείτε πυροσβέστες ή πολιτική προστασία, μην τους μετακινείτε, μην δηλητηριάζετε, μην σκοτώνετε! Είναι οι μέλισσες που ταξιδεύουν. Δεν θα σας βλάψουν. Σταματούν μόνο για 24 ώρες. Μην τους ενοχλείτε και αποφύγετε να πλησιάσετε. Αν θέλετε να τους βοηθήσετε, βάλτε μια επίπεδη πλάκα ή ένα επίπεδο δοχείο με ένα ελαφρύ στρώμα ζαχαρόνερου. Παρακολουθήστε τα να τρέφονται, να παιρνουν ενέργεια και να ακολουθούν το δρόμο τους. Όλοι πρέπει να προστατεύσουμε τα σμήνη που ταξιδεύουν. Οι μέλισσες είναι η ασφάλεια επιβίωσής μας. Αν οι μέλισσες πεθάνουν, πεθαίνουμε και εμεις. Χωρίς μέλισσες, κανένας άνθρωπος δεν θα παραμείνει στο πρόσωπο της Γης. Παρακαλώ προσέξτε και μην σκοτώνετε τις μέλισσες!

Πείτε αντίο στις ακριβές φαρμακευτικές θεραπείες - το φασκόμηλο είναι μια φυσική θεραπεία γνωστή για την ικανότητά της να μειώνει τη φλεγμονή, να ενισχύει τη μνήμη και να ανακουφίζει τον πόνο στις αρθρώσεις. Από καιρό εκτιμάται στη φυτική ιατρική, αυτό το αρωματικό βότανο είναι πλούσιο σε ενώσεις που υποστηρίζουν την υγεία του εγκεφάλου, τη λειτουργία των αρθρώσεων και τη συνολική ευεξία. Αγοράστε βιταμίνες και συμπληρώματα Γιατί λειτουργεί το φασκόμηλο Το φασκόμηλο είναι φορτωμένο με ισχυρά αντιοξειδωτικά, φλαβονοειδή και αντιφλεγμονώδεις ενώσεις, καθιστώντας το αποτελεσματικό για: ✔ Υγεία του εγκεφάλου – Βελτιώνει τη συγκέντρωση, τη μνήμη και μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της γνωστικής εξασθένησης. ✔ Ανακούφιση από τον πόνο – Διευκολύνει την ταλαιπωρία από την αρθρίτιδα, την οστεοαρθρίτιδα και τη δυσκαμψία των αρθρώσεων. ✔ Αντιφλεγμονώδης δράση – Βοηθά στην καταπολέμηση της χρόνιας φλεγμονής που συνδέεται με διάφορες καταστάσεις υγείας. ✔ Ανοσολογική υποστήριξη – Καταπολεμά το οξειδωτικό στρες και υποστηρίζει τη συνολική ευεξία. Αγοράστε βιταμίνες και συμπληρώματα

Υπάρχει μια αγάπη που κανένας χρόνος δεν μπορεί να φθείρει. Μια ένωση που ούτε οι αποστάσεις, ούτε οι καταιγίδες μπορούν να σβήσουν. Αν τη βρεις… δεν θα είσαι ποτέ ξανά ο ίδιος. ΔΙΔΥΜΕΣ ΦΛΟΓΕΣ Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΜΠΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ Υπάρχει μια αγάπη που δεν μοιάζει με καμία άλλη. Μια ένωση που σε αλλάζει για πάντα. Η Δίδυμη Φλόγα. Δύο ψυχές. Ένας πυρήνας. Χωρίστηκαν για να εξελιχθούν… Μα είναι προορισμένες να ξανασυναντηθούν. Δεν είναι απλώς μια ρομαντική ιστορία. Είναι η αντίληψη πως, στην αρχή του ταξιδιού, η ψυχή χωρίστηκε σε δύο εκφάνσεις. Η ένωση με τη Δίδυμη Φλόγα είναι σπάνια. Μοναδική. Διαφορετική από κάθε άλλη σχέση ακόμη κι από τις αδελφές ψυχές. Δεν έρχεται μόνο για προσωπική πληρότητα ή στήριξη. Έρχεται για να εκπληρώσει έναν ανώτερο, θεϊκό σκοπό. Να φέρει αρμονία, ισορροπία και φως στο γήινο πεδίο. Όταν συμβεί, είναι ένα πολύτιμο γεγονός. Μια στιγμή που δεν αφορά μόνο τις δύο ψυχές… αλλά και την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Κάθε κομμάτι έχει διανύσει δικούς του δρόμους. Ζωές, εμπειρίες, δοκιμασίες. Και όταν οι δύο είναι έτοιμοι να αντικρίσουν ο ένας τον άλλο ως καθρέφτη… τότε η συνάντηση είναι αναπόφευκτη. Η σύνδεση τους δεν γνωρίζει από απόσταση, γλώσσα ή χρόνο. Μπορεί να βρίσκονται σε διαφορετικές ηπείρους. Να μην έχουν μιλήσει ποτέ. Ακόμη και να έχουν μεγάλη διαφορά ηλικίας. Μα τίποτα από αυτά δεν μπορεί να αγγίξει τη δύναμή τους. Ο ένας νιώθει τον πόνο και την χαρά του άλλου. Σαν να τα ζει ο ίδιος. Επικοινωνούν μέσα από ενέργεια, συγχρονικότητες και ανεξήγητα σημάδια. Αισθάνονται την παρουσία του άλλου όχι με τις αισθήσεις… αλλά με μια εσωτερική βεβαιότητα. Η αναγνώριση μιας Δίδυμης Φλόγας δεν είναι εύκολη. Φέρνει στην επιφάνεια φόβους, παλιά τραύματα, Αναγκάζει σε θεραπεία. Δεν είναι μόνο αγάπη. Είναι πνευματική αφύπνιση. Και όταν ενωθούν, η αγάπη τους δεν περιορίζεται στους δύο. Γίνεται φως που αγγίζει τις ψυχές γύρω τους. Είναι απόδειξη πως η αληθινή ένωση δεν φοβάται τον χρόνο. Δεν παραδίδεται στις καταιγίδες. Γιατί η αγάπη αυτή… δεν χρειάζεται να αποδειχθεί. Απλά την νιώθεις. Και στο τέλος… πάντα επιστρέφεις στο σπίτι της ψυχής σου. Εκεί όπου η φλόγα σου αγκαλιάζει ξανά τη δική του. Όσο μακριά κι αν ταξιδέψουν… Οι Δίδυμες Φλόγες κρατούν πάντα η μία την άλλη ζωντανή στην καρδιά. Δεμένες για πάντα. Αιώνια μαζί.

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΡΕΙΑ ΦΥΛΗ (και όχι «Αρία») Όποιος νομίζει πως πρόκειται περί ψηλών, ξανθών, Γερμανών με γαλάζια μάτια γελιέται. Ευσεβείς πόθοι μερικών επαρμένων του περασμένου αιώνος. Ούτε γίνεται λόγος για κάποια γενετική υπεροχή μίας φυλής ή ενός λαού έναντι άλλων... υποδεέστερων. Πρόκειται, όμως, για το μόνο ανθρωπολογικό είδος που θα μπορούσε να σώσει την οικονομική κατάσταση όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε κάθε χώρα του πλανήτη, γενικότερα. Η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη που αποκωδικοποιεί το λήμμα ξεκαθαρίζοντας ότι «Άρειος» είναι αυτός που ασχολείται με την γη του και αντλείει δύναμη από τον τόπο του. Το πρόθεμα αρ- είναι διάσπαρτο σε πολλές λέξεις που σχετίζονται με την μητέρα «Γη», όπως δηλώνει και η πρώτο-ελληνική λέξη «άρουρα» – «καλλιεργήσιμη γη», από το αρ ‘γη’ και το ‘ουρ’ (πρόθεμα του ουρανού, του οποίου νερό την καθιστά γόνιμη). Διόλου τυχαίως, λοιπόν, «αρουραίος» ονομάζεται ο μυς που τρυπώνει στην «άρουρα» σε αντίθεση με τον μικρότερο «ποντικό» (τον «θαλασσινό», δηλαδή) που τρύπωνε στα καράβια και ταξίδευε στον ‘πόντο’ (θάλασσα). "'Αχθος αρούρης" (βάρος της γης) μας λέγει ο Όμηρος ότι αισθάνεται ο Αχιλλέας, άπραγος κατόπιν του θανάτου του φίλου του Πάτροκλο. Με άρ-οτρο οργώνει την γη ο γεωργός και την αρ-δεύει όταν κατευθύνει το νερό δια των αρ-δευτικών του έργων και μετά από τον κάματο αρ-άζει (κάθεται επί της γης). Όποιος έχει γη είναι ‘άρ-χων’ (ο ‘αρ’ έχων), καθώς μόνο όσοι είχαν αρ-δεύσιμη γη θεωρούντο ‘άρχοντες’. «Άρ-ιστος» μπορεί να είναι μόνο αυτός που ορθώς ‘ίσταται’ επί της γης και «άρσις» μπορεί να επιτευχθεί μόνον όταν κάποιος πατάει γερά επάνω της. Ωστόσο, ό, τι ‘μονιάζει’ με την γη επιφέρει «αρ-μονία» (από το ρήμα "αραρίσκω"), ενώ “πάτημα γερό” στα επιχειρήματά του πρέπει να έχει κάποιος ώστε με «άρα» να συμπεράνει. Και επειδή μόνο η τελεσφόρος Γαία παρέχει συνθήκες για ζωή, δυνατά, αρτιμελή παιδιά γεννάει - και μόνον ό, τι είναι άρτιο καλά κρατάει… Υπάρχουν πολλά ακόμη παράγωγα που αντλούν την αρχική τους σημασιολογία από το αρ, αλλά στις μέρες μας πρέπει να επικεντρωθούμε στο σοφό δίδαγμα που μας κομίζει η λέξη “Άρειος”: δηλαδή, ότι δεν γίνεσαι δυνατός (Άρειος) ως άνθρωπος ή ως λαός εάν δεν ασχολείσαι ενεργά με την δική σου γη – τον δικό σου τόπο. Αυτό ακριβώς απηχεί και το αρχαίο ρήμα «αρείω» που σημαίνει «δυναμώνω» και απαντάται στον όρκο του Αθηναίου οπλίτη σε μία εποχή που έλαμψε ακριβώς επειδή οι λέξεις τότε κόμιζαν την αλήθεια: «Την πατρίδα ουκ ελάσσω παραδώσω. Πλείω δε και αρείω όστις αν παραδέξομαι». Δηλαδή: «Την πατρίδα φτωχότερη δεν θα την παραδώσω. Θα την μεγαλώνω και θα την δυναμώνω (αρείω) περισσότερο από ό,τι την παρέλαβα.» (Θυμίζει λίγο τα σημερινά μας «μαργαριτάρια», τους σύγχρονούς μας πολιτικούς, καλή τους ώρα…) Άρα, λοιπόν, όταν καλλιεργείς τον τόπο σου, αντλείς δύναμη και έμπνευση από την δική σου γη - τον δικό σου οίκο. Αυτό σε καθιστά Άρειο/δυνατό και ευδοκιμούν τα πάντα του «οίκου» σου επειδή τον νοικοκυρεύεις και τον «νέμεσαι» με τους δικούς σου ανθρώπους. Εξ ου και ο όρος “οικο-νομία”. Εν αντιθέσει, όσοι έπαψαν να πατούν στην γη τους βρήκαν την καταστροφή διά της «έπαρσης». Η λέξη “έπαρση” (επί + άρση) δηλώνει την κατάσταση αιώρησης τινός πάνω από ή μακριά από την γη του. Όπως ό, τι αιωρείται , είναι καταδικασμένο κάποια στιγμή να πέσει, έτσι και όλες οι επίδοξες αυτοκρατορίες πάντοτε κατέρρεαν συνεπεία της έπαρσης των υπερφίαλων που τις δημιουργούσαν, επειδή ακριβώς ηνήργησαν σε ξένα εδάφη. Όμως, αν και εμείς οι Έλληνες δεν είχαμε επεκτατικές βλέψεις, η δική μας «έπαρση» αποδείχτηκε από τις καταστροφικότερες: Όπως το παιδάκι που δεν έχει εισιτήριο να μπει σε έναν θερινό κινηματογράφο σκαρφαλώνει τον φράχτη για να δει την ταινία, αλλά αντί τούτου πέφτει και σπάει το πόδι του, έτσι κι εμείς αδέξια σκαρφαλώσαμε για να μακαρίσουμε ξένους τρόπους ζωής που καμία σχέση είχαν με την δική μας πραγματικότητα. Έχοντας ξεριζωθεί από τα χωριά μας, αποποιούμενοι την ταυτότητά μας, πιθηκίζαμε ό, τι βλέπαμε στην οθόνη. Για τέσσερις δεκαετίες αιωρούμασταν στον φράκτη επαρμένοι, ταλαντεύοντας τα πόδια χωρίς να πατάμε στην γη μας και ατροφήσαμε, πάθαμε οστεοπόρωση. Όταν τελικά πέσαμε πάνω της, τσακιστήκαμε! Τώρα τι κάνουμε; Μαζέυουμε ό, τι κομμάτια έχουν μείνει και συναρμολογούμε το σπίτι μας. Πρώτο μας μέλημα: να επαναγειώσουμε τα νιάτα μας, των οποίων την ανατροφή η «ηδονοθηρική» γενιά των τελευταίων δεκαετιών ανέθεσε στην «οθονο-νταντά» των ΜΜΕ που θα αποτελούσε το νευρικό σύστημα δια του οποίου θα εσκέπτοντο και θα συμπεριφέροντο οι επερχόμενες γενεές... Τι κι αν αυτή η λυχνία τα τάιζε με τοξικο-πνευματικές ουσίες; Τους έδειξε και κάποια χελωνάκια που έπεσαν στα τοξικά απόβλητα και μεταλλάχθηκαν σε χελωνονιντζάκια. Παραδειγματιζόμενα από τέτοιες εικόνες και αλλότριους ήχους μεταλλάχθηκαν και τα δικά μας παιδιά σε τερατολάγνους, ή, στην ηπιότερη περίπτωση, παντελώς αδιάφορα για το ό, τι συνέβαινε στην χώρα τους. Φυσικό επακόλουθο οι τάσεις τους για αυτοκαταστροφή και αναρχία. Πού η επαφή με την αρχή – την γη τους; Χωρίς αρχή, πού κάποιο όραμα; Φυσικό να λερώνουν τοίχους με ακαταλαβίστικα συνθήματα που μοιάζουν με οξύδωση χημικών αποβλήτων. Φυσικότατο, αντί να πιάνουν χέρια σε χορούς, να πηθικίζουν «ροκάροντας» μοναχικά ή να φορούν στραβά το καπελάκι και να «ραπάρουν» με αυτιστικά κουνήματα με το ένα χέρι στα γεννητικά τους όργανα και το άλλο αμερικανεγρορυθμικά να δακτυλοδείχνει. Κι ενώ τέτοιες τυφλές απομιμήσεις άλλωτε θα θεωρούντο αστείες, στις μέρες μας φοβίζουν... Προμηνύουν την πολιτισμική σήψη γοργώς κατακυλούσα όλον τον πλανήτη, όπως το θέλει η «εθνοφάγος» νέα τάξη. Καιρός, λοιπόν, να ακούσουμε τον ψίθυρο του αρουραίου μυός κάτω από τα πόδια μας - τον «μυ» που «τηρεί» (βλέπει) το μυς-τήριο που θα μας κάνει Άρειους: την δύναμη της άρουρας/γης. Καιρός να καταλάβουν οι νέοι που έχουν εμποτισθεί με ξένες ιδεολογίες ότι χωρίς βαθειές ρίζες στην Ελληνική «αρούρα» θα είναι πεσμένοι δρύες που κάθε καιροσκόπος θα ξυλεύεται. Αντί να σπάνε βιτρίνες, να γράφουν μισελληνικά συνθήματα και να κάνουν ξένων οράματα δικά τους, ας χτυπήσουν το σύστημα εκεί που πονάει διεκδικώντας ό, τι αυτό τους έχει στερήσει: δηλαδή την γλώσσα τους, την ιστορία τους, την ταυτότητά τους, την τίμια εργασία στη γη τους. Ας γυρίσουν την πλάτη στις πόλεις που τους καταστρέφουν, αλλά όχι στην πατρίδα. Να ξεχυθούν στην ύπαιθρο και να χτυπήσουν την ανεργία πέρνοντας τις δουλειές από τους αλλοδαπούς που νέμονται τον δικό μας οίκο στις χώρες τους. Όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται, σε λίγο μόνο οι κοινότητες στα χωριά θα αποτελούν την πρωτογενή ανάπτυξη και θα είναι η μόνη σωτηρία καθώς η παγκόσμια οικονομία θα καταρρέει. Όσον αφορά τους μεγαλύτερους και «βολεμένους», καιρός να προχωρήσουμε από τα σχέδια επί χάρτου στις επιχειρήσεις. Και μάλιστα μας δίνεται μία μεγάλη ευκαιρία: Τώρα που όλα τα διεθνή μέσα επικεντρώνονται σε μας και μας χλευάζουν, επιτέλους να πρωτοπορήσουμε και να δείξουμε τον δρόμο και σε άλλα έθνη που έχουν μπει στο στόχαστρο του πραγματικού φασισμού – αυτόν της «εθνοκτόνου» παγκοσμιοποίησης. Να αποτρέψουμε την μετανάστευση των νέων μας και συνάμα την λαθρομετανάστευση προτιμώντας ελληνόπουλα σε όλες τις θέσεις εργασίας, προτιμώντας δικά μας προιόντα, Ελληνικούς ήχους και Ελληνικούς τρόπους ζωής. Εάν ξαναποτισθεί αυτή η γη με Ελληνικό, Άρειο ιδρώτα, πολλάκις θα μας ανταμείψει. Εξ άλλου, είχαμε έναν πολιτισμό για τον οποίον αξίζει να ζει κανείς. Καιρός να τον επαναφέρουμε. -Παναγιώτης Τερπάνδρου Ζαχαρίου- Δημοσιεύτηκε στα Χανιώτικα Νέα 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2008 Εδώ η ζωντανή μου ομιλία: https://www.youtube.com/watch?v=TargquuaoXY ΕΠΙΣΗΜΕΙΩΣΙΣ: Επειδή πολλοί με έχουν ρωτήσει τι σχέση έχει ο Άρειος με τον θεό του πολέμου Άρη, θα προσθέσω ότι η σχέση είναι αρρήκτως δεμένη για τους ακόλουθους λόγους: Η γη, όπως αναφέρει και ο Όμηρος, εν παρουσία του Άρεως εσείετο κάτω από τα πόδια της φάλαγγας και της κλαγγής των όπλων και άρα είναι απολύτως συνδεδεμένος ο Άρης εννοιολογικώς. Επίσης αυτός που πολεμάει, γιατί πολεμάει; Για την πατρώα αρούρα, την πατρώα γη. Εάν αναλογιστούμε ότι οι οπλίτες κατά την αρχαϊκή εποχή ήσαν αγρότες, και έπερναν τα εφέστια όπλα που κρεμόντουσαν πάνω από τις εστίες των και συγκέντρωναν φάλαγγα στα πεδία των, ο Άρειος και φυσικά είναι αυτός που αντλεί δύναμη από την γη του και πολεμάει γι αυτήν. Και πολεμάει για την γη του επειδή ο εχθρός κατά εκείνες τις εποχές κατέκαιγαν τις σοδιές των ηττημένων. (Εύλογο το ερώτημα: «Εμείς πώς αντιμετωπίζουμε τον εχθρό που κατακαίει την χώρα μας κάθε καλοκαίρι;») Ο Άρης, λοιπόν, είναι ο κατεξοχήν θεός του πολέμου, επειδή ο πόλεμος απορρέει εκ της φιλονικίας πέριξ του οικονομικού ελέγχου γης. Και ερωμένη του είναι η θεά του ερωτος, η Αφροδίτη, επειδή πολεμάς γι αυτό που αγαπάς.

Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας ανέπτυξαν μια βιοδιασπώμενη μπαταρία κατασκευασμένη από πολτό δέντρων και ψευδάργυρο, προσφέροντας μια βιώσιμη, καθαρότερη εναλλακτική λύση στις μπαταρίες ιόντων λιθίου. Αυτές οι φιλικές προς το περιβάλλον μπαταρίες αποσυντίθενται φυσικά στο έδαφος μέσα σε λίγους μήνες, χωρίς να αφήνουν επιβλαβείς χημικές ουσίες ή τοξικά υπολείμματα, καθιστώντας τις ιδανικές για ιατρικά εμφυτεύματα, φορητές συσκευές και περιβαλλοντικούς αισθητήρες. Κατασκευασμένα από βιώσιμα υλικά, αντιμετωπίζουν την αυξανόμενη κρίση ηλεκτρονικών αποβλήτων διαλύοντας πλήρως και παράγοντας μηδενικά απόβλητα, ιδιαίτερα κατάλληλα για βραχυπρόθεσμα ηλεκτρονικά. Αυτή η καινοτομία σηματοδοτεί ένα πολλά υποσχόμενο βήμα προς ένα καθαρότερο μέλλον στην πράσινη τεχνολογία, αν και η επεκτασιμότητά της και η ενεργειακή της ικανότητα για ευρύτερες εφαρμογές εξακολουθούν να διερευνώνται.