Να χαμογελάμε γιατί μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο μας ομορφότερο!

Μαζί!

https://youtu.be/ngepZfVr5b4?list=RDMML3R8jE0uRkQ

Παλιό αλλά επίκαιρο γιατί κάποιοι παίρνουν επιδόματα όταν δεν τα δικαιούνται έναντι άλλων συν ανθρώπων μας που δεν έχουν ούτε ψωμί να πάρουν
https://empisteutiko.gr/kolafos-gia-tin-oikogeneia-gnostoy-influencer-katigoroyntai-gia-apati-me-anapirika-epidomata/

https://empisteutiko.gr/akis-tselentis-to-megalo-paramythi-me-tis-pyrkagies-kai-tis-anemogennitries-gia-na-min-sas-doyleyoyn/

Το απαγορευμένο μέρος στη Νορβηγία που κανείς δεν επιτρέπεται να επισκεφτεί
Ένα θησαυροφυλάκιο καλλιεργειών, που αντιπροσωπεύουν πάνω από 13.000 χρόνια γεωργικής ιστορίας.
Το Svalbard Global Seed Vault είναι ένα από εκείνα τα μέρη στον κόσμο, που σίγουρα μόλις το αντικρίσει κανείς φέρνει στο νου σκηνές από ταινίες βιβλικών καταστροφών.
Μόνο που κανείς δεν μπορεί να το αντικρίσει από κοντά, γιατί είναι ένα από τα απαγορευμένα μέρη στον κόσμο, που κανείς δεν επιτρέπεται να επισκεφτεί.
Το απαγορευμένο μέρος στη Νορβηγία που κανείς δεν επιτρέπεται να επισκεφτεί
Βρίσκεται στο απομακρυσμένο νησί της Αρκτικής, Spitsbergen στη Νορβηγία, και στην ουσία πρόκειται για ένα καταφύγιο, σε περίπτωση κάποιας καταστροφής, για χιλιάδες δείγματα σπόρων.
Το Seed Vault παρέχει μακροχρόνια αποθήκευση αντιγράφων σπόρων που διατηρούνται σε γενεαλογικές τράπεζες σε όλο τον κόσμο, κάτι που σημαίνει ότι παρέχει ασφάλεια στον παγκόσμιο εφοδιασμό με τρόφιμα από την απώλεια σπόρων σε τράπεζες γενεών λόγω κακοδιαχείρισης, ατυχήματος, αστοχιών εξοπλισμού, περικοπών χρηματοδότησης και φυσικών καταστροφών.
Ο χώρος των 1.000 τετραγωνικών μέτρων φιλοξενεί περισσότερα από
1 εκατομμύριο δείγματα σπόρων που προέρχονται από διάφορα μέρη σε όλο τον κόσμο και στην ουσία είναι ένα θησαυροφυλάκιο που λειτουργεί ως ένα είδος εφεδρείας των παγκόσμιων καλλιεργειών, διατηρώντας τα δείγματα σε ένα ασφαλές μέρος σε περίπτωση που κάποια καταστροφή τα αφανίσει από το φυσικό τους περιβάλλον.
Η εγκατάσταση έχει σχεδιαστεί για να προστατεύει το περιεχόμενό της από ανεπιθύμητους επισκέπτες, ενώ είναι υπόγεια, αρκετά βαθιά και ταυτόχρονα αρκετά ψηλά πάνω από τη στάθμη της θάλασσας, ώστε να αντέξει σεισμούς, άνοδο της στάθμης των ωκεανών, καθώς και πυρηνικές επιθέσεις.
Το κόστος κατασκευής του Seed Vault το 2008 άγγιξε περίπου τα 8,8 εκατομμύρια δολάρια, ενώ χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από την νορβηγική κυβέρνηση.
Η Νορβηγία και το Crop Trust πληρώνουν για τα λειτουργικά έξοδα της μονάδας, ενώ η αποθήκευση σπόρων στο θησαυροφυλάκιο παρέχεται δωρεάν στους καταθέτες.
Η επίσημη λειτουργία του Seed Vault τοποθετείται στις 26 Φεβρουαρίου του 2008, αν και οι πρώτοι σπόροι έφτασαν στο θησαυροφυλάκιο τον Ιανουάριο του 2008.
Στο πλαίσιο της πρώτης επετείου του Seed Vault, αποθηκεύτηκαν περισσότερα από 90.000 δείγματα σπόρων, αυξάνοντας τον συνολικό αριθμό δειγμάτων σπόρων σε 400.000.
Μεταξύ των νέων σπόρων που προστέθηκαν στις εγκαταστάσεις ήταν 32 ποικιλίες πατάτας από τις εθνικές τράπεζες της Ιρλανδίας και 20.000 νέα δείγματα από την Υπηρεσία Γεωργικής Έρευνας των ΗΠΑ.
Άλλα δείγματα σπόρων προέρχονταν από γενετικές τράπεζες στον Καναδά και την Ελβετία, καθώς και από διεθνείς τράπεζες στην Κολομβία, το Μεξικό και τη Συρία.
Από την συγκεκριμένη επέτειο, μάλιστα, το Seed Vault περιείχε δείγματα από το ένα τρίτο περίπου των σημαντικότερων ποικιλιών καλλιέργειας τροφίμων στον κόσμο.
Για τη 10η επέτειο του Seed Vault στις 26 Φεβρουαρίου 2018, μια αποστολή 70.000 δειγμάτων παραδόθηκε στην εγκατάσταση, αυξάνοντας τον αριθμό των δειγμάτων που παραλήφθηκαν σε περισσότερο από ένα εκατομμύριο (χωρίς να υπολογίζονται οι αναλήψεις).
Από τον Ιούνιο του 2021, το Seed Vault διατηρεί 1.081.026 ξεχωριστά δείγματα καλλιεργειών, που αντιπροσωπεύουν πάνω από 13.000 χρόνια γεωργικής ιστορίας.

Σάλτσες και συνδυασμοί γεύσεων που μας ξαφνιάζουν – μέσα από τον Αθήναιο
Στους Δειπνοσοφιστές, ο Αθήναιος μάς αποκαλύπτει ότι η αρχαία κουζίνα δεν ήταν απλώς μια υπόθεση βρασίματος και ψησίματος — ήταν ένα πεδίο γαστρονομικής δημιουργίας, όπου οι σάλτσες και οι συνδυασμοί γεύσεων είχαν την τιμητική τους.
Οι αρχαίοι μάγειρες, με σεβασμό στα αγνά υλικά και βαθιά γνώση της γεύσης, δημιούργησαν συνταγές που ακόμη και σήμερα θα εντυπωσίαζαν:
• Γάρος: Ο διάσημος αλμυρός ζωμός από ψάρια, που έδινε ένταση και αλμύρα σε κρέατα και λαχανικά.
• Μέλι με ψάρια: Στην Μικρά Ασία, το φρέσκο ψάρι ψηνόταν και περιχυόταν με ζεστό μέλι και αρωματικά βότανα.
• Ξίδι και κύμινο σε κρέας: Όξινη, πικάντικη σάλτσα που ισορροπούσε τη λιπαρότητα του αρνιού ή του κατσικιού.
• Τυρί, σκόρδο και βότανα: Πολτός φρέσκου τυριού με σκόρδο, ρίγανη και λίγο μέλι — τέλειος για συνοδεία ψητών λαχανικών.
• Φρούτα με κρέας: Σύκα, ρόδια και κυδώνια μαγειρεμένα με κυνήγι, δίνοντας γλυκόξινη πολυπλοκότητα.
• Γλυκό κρασί σε σάλτσες ψαριών: «Μελιτώδης» οίνος για βαθύτερο άρωμα και επίγευση.
• Σίλφιο και πιπέρι με λάδι και ξίδι: Ένα είδος αρχαίας βινεγκρέτ για ωμά λαχανικά.
Ο Αθήναιος τονίζει πως κάθε σάλτσα έπρεπε να αναδεικνύει και όχι να καλύπτει το υλικό. Ήταν μια φιλοσοφία ισορροπίας, αρμονίας και μέτρου, που σήμερα βρίσκει απήχηση ακόμη και στις πιο υψηλές γαστρονομικές δημιουργίες.
Αν το σκεφτούμε, πολλά από αυτά τα συνδυαστικά μοτίβα — το γλυκό με το αλμυρό, το όξινο με το λιπαρό — είναι ακόμη στις κουζίνες μας, απλώς με άλλα ονόματα και σύγχρονες τεχνικές.
📜 Η κληρονομιά του Αθήναιου δεν είναι απλώς γευστική· είναι μια διαχρονική υπενθύμιση ότι η μαγειρική είναι τέχνη, πολιτισμός και διάλογος ανάμεσα στις γεύσεις.